Z cyklu „Aborcja w literaturze”

Herta Müller „Głód i jedwab”

Przekład Katarzyna Leszczyńska

„Pracowałam w fabryce maszyn. W biurze usłyszałam przypadkowo rozmowę telefoniczną: „Dzień dobry. Czy sprzedają państwo nadal hafty ręczne? Rozmiar dwadzieścia dziewięć na dwa. Ile to kosztuje? Dobrze. Kiedy mogę zgłosić się po odbiór? Tak, będę o dziesiątej.” Rozmowę prowadziła koleżanka z biura. Miała dziecko. Miała dwadzieścia dziewięć lat i była w drugim miesiącu ciąży – to były rozmiary, które podała. Rozmawiała ze znachorką. Usunięcie ciąży kosztowało pięć tysięcy lei (dwie pensje). Ta kobieta miała szczęście. Aborcja przebiegła bez komplikacji. Kiedy po pół roku znowu zaszła w ciążę, sama ją usunęła plastikową żyłką od okrągłych drutów. Rok później w zakładowej toalecie wprowadziła mi tę żyłkę do macicy. Nosiłam ją trzy dni i trzy noce. Jej drugi koniec przyklejony był do uda. Musiałam w tym czasie zakładać spódnice, żeby zapewnić dopływ powietrza do macicy. Za drugim razem zrobiłam to wszystko sama. Koleżanka załatwiła mi tylko żyłkę. Siedziałam za zamkniętym drzwiami mieszkania, w łazience, nad lustrem, które położyłam na ziemi.

Znajomy powiedział: „Nie ma sprawy, kiedy moja żona zachodzi w ciążę, jedziemy na weekend do teściowej na wieś. Podniesie dwadzieścia razy drzwi do piwnicy i po wszystkim. Trzeba sobie jakoś radzić.” Nie znałam bliżej jego żony. Zdawałam sobie tylko pytanie, czy ona też mogła mówić o tym tak spokojnie.
Sposoby na usunięcie ciąży krążyły podobnie jak szeptane do ucha plotki o stanie zdrowia Ceauşescu:
wprowadzić do macicy starte na mączkę szare mydło
wprowadzić do macicy cytrynę lub kwas cytrynowy
wprowadzić do macicy plastikową rurkę od drutów
podnosić ciężkie meble tak często, tak długo i tak wysoko, jak tylko się da
wstrzykiwać sobie za duże dawki różnych lekarstw, dwa razy w odstępie trzech dni
przedawkować tabletki na żołądek, które szmuglowane były ze Związku Radzieckiego i sprzedawane na czarnym rynku: przez dwadzieścia cztery godziny co dwie godziny dwie tabletki. Gorączka, skurcze żołądka i silne wymioty miały spowodować poronienie. Tabletki nazywano „rosyjskimi cukierkami.”
To nie były tylko „szeptane” recepty. Stosowano je powszechnie. Zaczynało się od tych mniej szkodliwych i w miarę narastania rozpaczy przechodziło się do coraz bardziej ryzykownych. Dzień w dzień metody te w setkach przypadków prowadziły do śmierci. Ile kobiet zabiła ustawa aborcyjna, nie wie dzisiaj nikt. Ile z nich umarło w domu, ile w szpitalu na oczach specjalistów od przesłuchań. Nie prowadzono statystyk. Były zabronione, podobnie jak środki antykoncepcyjne. Martwe kobiety umieszczano w statystykach ze sfałszowanymi diagnozami. Lekarze, którzy odnotowali szczególnie dużo narodzin, mogli liczyć na premie i szybką karierę.”

Autorka urodziła się 17 sierpnia 1953 roku w Nitzkydorf (Banat, Rumunia). Laureatka najważniejszych nagród literackich na świecie, m.in. Nagrody im. Kleista (1994), Europejskiej Nagrody Literackiej Aristeion (1995), Międzynarodowej Dublińskiej Nagrody Literackiej IMPAC (1998) i Nagrodę im. Franza Werfela (2009). W 2009 roku otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Autorka dwudziestu książek. Zadebiutowała książką Niederungen w 1982 roku. W polskim przekładzie ukazały się m.in.Sercątko, Król kłania się i zabija, Głód i jedwab, Huśtawka oddechu. Mieszka w Niemczech.

Ilustracja i notka biograficzna Portal Literacki

Wydawnictwo Czarne, 2009

Muzeum Aborcji i Antykoncepcji w Wiedniu

W środę 6 kwietnia zapraszam do obejrzenia stałej ekspozycji w Muzeum Antykoncepcji i Aborcji w Wiedniu ( Museum für Verhütung und Schwangerschaftsabbruch), które znajduje się naprzeciwko Ambulatorium Gynmed. Będę oprowadzać polskojęzyczną grupę, wszystkich chętnych zapraszam do zgłoszenia się do Kongresu Polskich Kobiet w Austrii, lub bezpośrednio do mnie.

Obecna debata o całkowitym zakazie aborcji w Polsce (projekt ustawy wniesiony przez organizację Fundacja Pro – prawo do życia) mobilizuje mnie do działań mających na celu objaśnienie na ile ważny jest dostęp do edukacji seksualnej, antykoncepcji i aborcji, oraz jakie konsekwencje wynikają z zakazu aborcji.

Premier Szydło wypowiedziała się za całkowitym zakazem aborcji, do debaty w tym duchu włączył się również Episkopat. Obecna ustawa jest jedną z najbardziej restrykcyjnych ustaw regulujących dostęp do aborcji na świecie. Przypomnę, że aborcja w Polsce możliwa jest obecnie w trzech przypadkach: zagrożenie życia matki, ciężkie wady płodu oraz gdy ciąża jest wynikiem przestępstwa.

Adres: Mariahilfer Gürtel 37/1 piętro, 1150 Wien, mapka znajduje się tutaj, adres strony muzeum: http://de.muvs.org/

Data: 6.4.2016 o 18:30

Wstęp do muzeum z przewodnikiem: 12 euro. Ilość miejsc ograniczona, proszę o rezerwacje. Rezerwacja możliwa jest również pod numerem telefonu: +43 (0) 699 178 178 07.

Ilustracja:  Katrina Majkut ,In Control’, chashama 266 gallery, New York, czerwiec 2015, wirtualna wystawa.

Badania naukowe potwierdzają: przeważająca część kobiet nie żałuje aborcji

W Stanach Zjednoczonych grupa badaczek pod kierownictwem Corinne H. Rocca Zakończyła badania na temat długofalowego wpływu aborcji na emocje kobiet.

Wyniki trzyletnich badań zostały opublikowane w internetowym periodyku naukowym „PLOS ONE”.
Wbrew propagowanemu przez środowiska antyaborcyjne, niepotwierdzonemu naukowo  przekonaniu, że aborcja powoduje nieodwracalny negatywny wpływ na psychikę kobiety, badania amerykańskich badaczek z Bixby Center for Global Reproductive Health w San Francisco zdecydowanie wykazały, że intensywność emocji kobiet po aborcji  na przestrzeni czasu słabła, a im wcześniej kobiety zdecydowały się na poddanie się zabiegowi przerwania ciąży, tym lepszy był ich stan emocjonalny.

Kobiety, które obawiały się stygmatyzacji społecznej i wiedziały przed zabiegiem, że nie mogą liczyć na wsparcie bliskich, w większym stopniu odczuwały negatywne emocje po zabiegu. Główną konkluzją wynikającą z analizy wyników badań jest fakt, że jakkolwiek aborcja jest bolesnym doświadczeniem, kobiety nie żałują podjętej decyzji i na przestrzeni czasu negatywne emocje odczuwane w sytuacji okołoaborcyjnej zostają wyciszone.

W temacie aborcji mamy do czynienia z częstym generalizowaniem, a w dyskusjach na kompleksowe tematy uproszczenie jest niedopuszczalne. Sytuacja w której kobieta rozważa usunięcie ciąży jest zawsze złożona i towarzyszą jej trudne emocje. Największą traumę pozostawia w tej sytuacji brak wsparcia i ewentualna konfrontacja z przeciwnikami aborcji: poddanie autorytarnej ocenie, budowanie poczucia winy i manipulacje emocjami.

Przestańmy wmawiać kobietom jak mają się czuć. Tzw. syndrom poaborcyjny nie istnieje.

Link: Wysokie Obcasy

Link: The Guardian

Link: Federacja na Rzecz Kobiet i Planowania Rodziny – o tzw. syndromie poaborcyjnym, który nie istnieje.

Link: Wysokie Obcasy; „Czy istnieje syndrom poaborcyjny?”