Powodem wyjazdów aborcyjnych nie jest wyłącznie ciąża i wola jej usunięcia, ale przede wszystkim niemożność bezpiecznego usunięcia ciąży w Polsce. Posłuchajcie o wyjazdach do Wiednia w związku w zabiegiem przerwania ciąży w podkaście Zwykli Niezwykli.
„Porządni Polacy jadą na aborcję do Wiednia” – to podtytuł artykułu, będącego zapisem rozmowy z Anną Jaskólską, asystentką językową, która współpracuje z Ambulatorium Gynmed.
Publikacja Ilony Wiśniewskiej, Duży Format,
Ilustracja: Aborcja w Austrii: U nas nie ma się czego wstydzić. Wstydzić się powinni autorzy tych makabrycznych zdjęć martwych płodów i katolicka propaganda (Rys. Barbara Niewiadomska)
Jak kobiety radziły sobie w czasach, kiedy antykoncepcja i aborcja nie były rozpowszechnione?
„Co rok prorok”, będzie ciąża, albo się uda bez. Majętne kobiety z miast oddawały dzieci na wieś na zagłodzenie, zaś na wsi dzieciobójstwo nie było wcale taką rzadkością. Ciąże ukrywano i pozbywano się noworodków na różne sposoby. Jak? Można o tym posłuchać w piosence ludowej pod tytułem „Siedem” – tu w wykonaniu grupy Same Suki.
Dzieciobójstwo dotrwało do naszych czasów, nadal wzbudza oburzenie, chęć odwetu i nadal obwinia się za nie w pierwszej linii kobiety. Zapominamy o tym, że przyczyn, które sprawiają, że kobiety posuwają się do dzieciobójstwa należy szukać gdzie indziej. Bieda, brak dostępu do antykoncepcji, informacji i opieki ginekologicznej, surowa ocena moralna oddania dziecka do adopcji, zakaz wczesnej aborcji czy przemocowy partner.
Dziewuchy, Dziewczyny i Kobiety wszystkie! Dziś Światowy Dzień Feminizmu!
Jak wiele jest do zrobienia pokazuje poniższy obrazek, zrzut ze strony o wiadomym zabarwieniu i nastawnieniu.
Feminizm to dużo więcej, niż dostęp do bezpiecznej i legalnej aborcji. Tu ograniczenia oznaczają ból, cierpienie i nierzadko śmierć kobiet, dlatego w tej sprawie nie ma miejsca na kompromis i ustępstwa.
Aborcja to też cześć naszego życia, dlatego:
Chcemy całego życia, a nie jakiś ustawowych wyjątków. Bez poczucia winy i bez wstydu, bez konieczności usprawiedliwiania naszych wyborów. Chcemy decydować o sobie i o swoim życiu. Chcemy być niezależne i niepodległe – tylko tyle i aż tyle.
Wysuszone, długie gałązki. Plastikowe, ostro zakończone rurki. Ciernie nieznanych mi roślin. Leżą przede mną w gablocie za szkłem oświetlone stonowanym światłem – sterylne i odarte ze znaczenia. Sensu przydaje opis załączony do obiektu: przedmioty z dalekiej Afryki, stosowane przez tamtejsze kobiety do przebicia pęcherza płodowego, tak by wywołać przerwanie zaawansowanej ciąży. Ta domowa aborcja, której sposób wykonania przekazywany przez inne kobiety szeptem, odbywa się w ciszy, często nocą. Słuch jest wyostrzony, ciało spięte, gotowe w każdej chwili poderwać się i zmienić pozycję na niewinną, nie wzbudzającą pytań i podejrzeń.
Przedmioty trafiające do muzeów rekonstruują historię i pozwalają nam zilustrować wydarzenia, biografie lub zjawiska społeczne. Zanim staną się muzealnymi obiektami, które dotykane są tylko przez białe rękawiczki, są często jednymi z wielu artefaktów codzienego życia. Tym razem jest inaczej. Tutaj eksponat reprezentuje anonimowe dla nas kobiety trafiające do szpitala z powikłaniami po nielegalnej aborcji, a patyki zostały usunięte z ich ciał przez austriackiego lekarza, który przywiózł je do Europy. Niektóre z nich nie przeżyły, pomoc przyszła za późno.
Patrzę na garść patyków i myślę o kobietach w Polsce zmuszanych do anonimowego szukania informacji na forach internetowych. O tych, które pocztą otrzymały paczkę z polopiryną zamiast tabletek poronnych. O kobietach, które próbują usunąć ciążę pijąc wywar z wrotyczu i krwawnika, biorąc gorące kąpiele, czy godzinami dźwigając wielokilogramowe ciężary. Przed oczami mam kobiety, które dysponują wystarczającymi środkami, by w poszukiwaniu bezpiecznej aborcji i godnego traktowania wyjechać za granicę. Myślę o tych, które w akcie rozpaczy posunęły się do dzieciobójstwa, porzucenia noworodka lub odebrania sobie życia. Pamiętam o tych, które nikomu nie opowiedzą swojej historii ze strachu, wstydu, ale też dlatego, że zmarły w wyniku zakażenia sepsą. Tam gdzie aborcja jest zabroniona ciąże usuwa się pokątnie, bez dbałości o higienę i zajmują się tym nierzadko osoby przypadkowe.
Czy przełożenie tych historii na obiekt jest możliwe? W Polsce nośnym symbolem stał się zwykły druciany wieszak. Także i on ma swoje miejsce w muzeum.
Autorka: Katarzyna Waniek
Ilustracja: Muzeum Aborcji i Antykoncepcji w Wiedniu, en.muvs.org
Tekst ukazał się w Kalendarzu Spirala 2018, http://berckana.pl/?page_id=110
Brawo opolskie Razem i Szantaż Z Dala od Szpitala! Wynikiem dzisiejszej rozprawy jest wyrok skazujący 6 działaczy Fundacji Pro Prawo do Życia na grzywnę w łącznej wysokości 12.000 PLN za bannery ze szczątkami ludzkimi, mającymi w sposób szokujący przedstawiać aborcję. Bannery ze zdjęciami zawisły 8. kwietnia 2018 r. przed Centrum Ginekologii, Położnictwa i Neonatologii w Opolu. Zawiadomienie o dokonaniu wykroczenia zostało złożone przez opolskie Razem, które dnia 27. czerwca 2018 r. brało udział w rozprawie jako oskarżyciel posiłkowy.
” Zdarzenia te cechowały się łamaniem zasad obyczajowych i etycznych, krótko mówiąc były niewłaściwe i budziły ogólne zgorszenie. W ocenie sądu zdjęcia te naruszały wolność osób trzecich, ich porządek publiczny, moralność i przekonania osób postronnych, mogły naruszać dobra dużej liczby osób np. małych dzieci, czy nastolatków lub osób wrażliwych, które mogły być zgorszone tym przekazem” – mówił sędzia Zdzisław Niklasiński uzasadniając wyrok.
Źródło: http://radio.opole.pl/100,242068,jest-wyrok-za-banery-i-pik…
Stop wizualnej przemocy! Składanie zawiadomień o popełnieniu wykroczenia ma sens – wzory i krótką instrukcję znajdziesz na stronie http://zdalaodszpitala.pl/
„Październik 2012 rok, Savita Halappanavar trafia do szpitala w 17 tygodniu ciąży, z nieznośnym i ostrym bólem pleców, lekarze potwierdzili, że jest w trakcie poronienia. Usłyszała od pielęgniarki, że Irlandia jest katolickim krajem, płód ciągle wykazuje oznaki życia więc aborcja jest zakazana. Następnego dnia sytuacja się powtórzyła. Pomimo tego, że Savita prosiła lekarzy, mówiła im, że bardzo cierpi, że nie jest katoliczką, nie udzielono jej pomocy. Lekarz poinformował ją, że musi czekać, aż przestanie bić serce płodu. Kiedy to się w końcu stało, na ratowanie życia kobiety było juz za późno. Savita zmarła na sepsę.
8 poprawka irlandzkiej konstytucji z 1983 roku nie tylko zakazuje aborcji poprzez zapis o ochronie życia płodu, ale też poprzez swoje brzmienie zrównuje ochronę życia płodu z życiem kobiety, co przyczynia się do śmierci osób w ciąży. Aborcja nie tylko jest zakazana, dodatkowo każda osoba, która pomaga w przeprowadzeniu aborcji i jej wykonuje może zostać skazana na 14 lat więzienia. Dzięki ogromnemu zaangażowaniu irlandzkiego ruchu feministycznego, wczoraj odbyło się referendum w sprawie 8 poprawki. Zwycięstwo w referendum w sposób symboliczny dedykowane jest pamięci Savity, ulice pełne są jej zdjęć. More
Dziś mija 17 dzień strajku osób z niepełnosprawnościami i ich opiekunów w Sejmie RP. Jutro strajk okupacyjny będzie trwał o 1 dzień dłużej niż w 2014, z rządów PO. Ówczesna opozycja wypowiadała się wtedy bardzo nieprzychylnie o koalicji rządzącej, dziś te same osoby, które krytykowały z mównicy sejmowej nie robią nic. Milczą kościelni hierarchowie, milczy Kaja Godek.
Gdy przychodzi do umożliwienia godnego życia osobom najbardziej potrzebującym wsparcia i pomocy, przerzedzają się szeregi obrońców życia poczętego. Bo już nie chodzi o zarodki i zmuszanie kobiet do rodzenia? Taki wniosek nasuwa się sam.
Akcja trwa już parę dni, można włączyć się w każdej chwili w sposób, który dla danej osoby jest najbardziej bliski i możliwy do zrealizowania.
#PolskaDlaWszystkich #MajówkaObywatelska#WspieramyStrajkOkupacyjnyRON
Polki niepodległe. Warszawska demonstracja przeciwko projektowi ustawy „Zatrzymaj aborcję” 23.03.2018
Dziś w Polsce miał miejsce #CzarnyPiątek, czyli protest przeciwko zaostrzeniu tzw. ustawy antyaborcyjnej. Nieoczekiwanie projekt „Zatrzymaj aborcję” , którego autorzy domagają się wykreślenia z polskiego prawa możliwości przerwania ciąży z powodu nieuleczalnego uszkodzenia płodu, został po ponagleniach Episkopatu w trybie pilnym przekazany do prac w Komisji Sprawiedliwości. 18 marca na terenie całej Polski podjęto akcje protestacyjne przed siedzibą Episkopatu. Hasłem przewodnim było #WieszakDlaBiskupa – #SłowoNaNiedzielę. Akcje protestacyjne odbywały się przed biurami archidiecezji i diecezji kościoła rzymskokatolickiego w całej Polsce. W tych miejscach kobiety zgromadziły się, by „powiedzieć, co myślimy o biskupach żądających wprowadzenia w Polsce całkowitego zakazu aborcji i politykach prawicy, którzy się temu żądaniu podporządkowują. Chcemy zapytać kościelnych urzędników, gdzie jest ich miłosierdzie. Gdzie jest ich człowieczeństwo. Gdzie jest ich miłość bliźniego. I co musimy zrobić, aby wreszcie dali nam, kobietom, „święty” spokój.” [1]
Protesty przeciwko wprowadzeniu całkowitego zakazu aborcji
Przyjeżdżają Niemki, Słowaczki, Węgierki, ale to Polkę najłatwiej rozpoznać w poczekalni. Cała się trzęsie, boi się własnego cienia. Podobnie zachowują się tylko muzułmanki – opowiada OKO.press asystentka językowa wiedeńskiej kliniki, w której ciążę przerywa co najmniej 10 Polek tygodniowo. Gdy chętnych jest więcej, odsyłają do innych klinik
„Pewnego dnia idę do kliniki, a pod nią stoi trzech wyklętych. Jeden w koszulce z Rotmistrzem Pileckim, drugi – Polską Walczącą, trzeci – Tarnów, miasto prawdziwych patriotów. Myślę – będą kłopoty. Mówię: „Panowie, spadać mi z tym orłem i godłem spod kliniki. Czy pół Wiednia ma wiedzieć, że Polki są w środku? A oni spokojnie: «Bo Kasia jest w środku». Faktycznie, wchodzę na górę widzę dziewczynę wytatuowaną w wilki i orły. Przyjechała na zabieg” – opowiada OKO.press Anna, która od 2008 roku pracuje w wiedeńskiej klinice aborcyjnej jako asystentka językowa. Jej rolą jest przeprowadzenie wywiadu i opieka na miejscu.
WEB design, production & maintenance by FOX medialab & design * www.fox.co.at
