Aborcja w Wiedniu – usuwać po ludzku (cz. 2)
Część druga tekstu „Aborcja w Wiedniu – usuwać po ludzku”
Niechciana ciąża to najczęściej wypadkowa wielu czynników, takich jak brak rzetelnej edukacji seksualnej, braku poradnictwa w zakresie planowania rodziny, czy wreszcie ograniczenia w dostępie do antykoncepcji oraz brak refundowania środków zapobiegających ciąży, co znów uzależnia wszystko od zamożności. Trzeba pamiętać, że niechciana ciąża czyli tak zwana „wpadka”, przytrafia się również kobietom zabezpieczającym się przed nieplanowaną ciążą, ponieważ poza sterylizacją nie ma antykoncepcji, która zabezpieczałaby w 100%. Christian Fiala wypowiada się bardzo krytycznie o zakazie aborcji w Polsce: „uważam to za skandal, Polska była krajem tak postępowym, jeśli chodzi o opiekę zdrowotną kobiet. Zakaz aborcji sprawił, że Polska cofnęła się o 100 lat, nie tylko jeśli chodzi o prawa człowieka, czy prawa kobiet. Nie można pominąć tego, że niechciane ciąże po prostu występują bardzo często. Większość ludzi chce mieć określioną liczbę dzieci w dogodnym dla nich momencie, ich plany życiowe mogą zostać przekreślone przez niechcianą ciążę, albo niechciane dzieci. Nieplanowana ciąża może mieć katastrofalne skutki nie tylko dla jednostki, ale również dla całego społeczeństwa. Istotnym jest, żeby istniała możliwość skorygowania tej sytuacji. Do 1993 r. było to w Polsce możliwe, jeśli doszło do tego rodzaju awaryjnej sytuacji, można było to skorygować i umożliwić realizację planów dotyczących również chcianych dzieci. Zakaz aborcji czyni to niemożliwym, wiele rodzin jest przeciążonych, bo dzieci pojawiły się za wcześnie, za późno, albo jest ich za dużo. W takiej sytuacji również społeczeństwo nie funkcjonuje jak należy, i przekłada się to na wiele dziedzin”.
W obecnej sytuacji prawnej kobiety i pary zmuszone są działać na własną rękę. Kobiety wyjeżdżające za granicę, żeby usunąć ciążę często mają już dzieci, są w różnym wieku, mają różne zawody, wykształcenie oraz doświadczenia. Te kobiety oprócz niechcianej ciąży łączy to, że najważniejsze jest dla nich bezpieczeństwo wykonywanego zabiegu, jakość usługi medycznej, godne traktowanie i to, że stać je na poddanie się aborcji za granicą. Zabieg ma różną cenę w zależności od placówki, ceny kształtują się od 280 EUR w państwowym szpitalu do 630 EUR w pro:woman. W Gynmed zabieg kosztuje od 490 do 530 po 10 tygodniu ciąży. Kobiety często nawet nie szukają pomocy w kraju i świadomie nie chcą się zdecydować na nielegalny zabieg w podziemiu aborcyjnym. Jednak wyjazd do innego kraju jest bardzo dużym obciążeniem – jak mówi Fiala: „pacjentki z Polski są w porównaniu z pacjentkami z Austrii bardziej zdenerwowane i pod wpływem silnego stresu, co jest zrozumiałe, skoro w tej sytuacji muszą wyjechać do obcego kraju, którego języka nie rozumieją, dodatkowo mają za sobą długą podróż i często są niewyspane. Wyjazd trzeba zorganizować, wziąć urlop, często wymyślić jakąś inną historię, bo przecież o aborcji się nie rozmawia. Stres psychiczny i fizyczny może mieć wpływ na przebieg każdego rodzaju zabieg medycznego, i oczywiście negatywny wpływ na samopoczucie kobiety. To zupełnie niepotrzebne – do 1993 roku aborcja w Polsce była dostępna w każdym szpitalu, oczywiście w przypadku aborcji jest to za każdym razem szczególna sytuacja, ale przed laty nie było to do tego stopnia stresujące i nieprzyjemne”.
Kobiety usuwające ciążę w Austrii trafiają do kraju, gdzie z racji tego, że aborcja jest legalna, również podejście do tego zagadnienia jest całkowicie odmienne niż w Polsce. Kobiety nie są osądzane i stygmatyzowane, nie muszą podawać przyczyn swojej decyzji, znajdują profesjonalną opiekę medyczną i wsparcie w swojej trudnej sytuacji. Akcję społeczną „Rodzić po ludzku”, dzięki której w ostatnich latach w szpitalach położniczych w Polsce wiele zmieniło się na lepsze, należałoby rozszerzyć o akcję „Usuwać po ludzku”, ponieważ aborcja to jeden z aspektów życia, którego nie można przemilczeć, ignorować i tabuizować.
Dla przypomnienia:
Prawa reprodukcyjne obejmują te prawa człowieka, które opierają się na uznaniu:
fundamentalnego prawa wszystkich par i jednostek do swobodnego i odpowiedzialnego decydowania, ile, kiedy i w jakich odstępach czasu chcą mieć dzieci, jak również do informacji i środków umożliwiających osiągnięcie tego celu;
prawa do możliwie najlepszego zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego;
prawa do podejmowania decyzji w sprawach reprodukcji w sposób wolny od dyskryminacji, przymusu i przemocy.
Program Działania Międzynarodowej Konferencji do spraw Ludności i Rozwoju, Kair 1994; art. 7.3;
Platforma Działania Międzynarodowej Konferencji do spraw Ludności i Rozwoju, Pekin 1995, art. 95
Źródło: Federacja na Rzecz Kobiet i planowania Rodziny, http://www.federa.org.pl/